Μια τόσο απλή δήλωση του Κυβερνητικού Εκπροσώπου κ. Γ. Πεταλωτή, φθάνει κατά την άποψη της κυβέρνησης, να κλείσει ένα υψηλής κοινωνικής και εργασιακής σημασίας ζήτημα.Δικαίως, σχεδόν το σύνολο της κοινής γνώμης έμεινε άναυδο, ακόμη και οι «σκληροί» οπαδοί της κυβερνητικής παράταξης έμειναν άφωνοι, όταν έτσι απλά, χωρίς ίχνος κοινωνικής ευαισθησίας, η κυβέρνηση στέλνει στην ανεργία 35.000 νέους, που στην πραγματικότητα, καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες των δημοσίων υπηρεσιών, προσφέρουν υπηρεσίες ίδιες με αυτές των μονίμων υπαλλήλων, στηρίζουν για μεγάλα χρονικά διαστήματα τη λειτουργία του κράτους, χωρίς ασφάλιση και με τον ευτελές μηνιαίο μισθό των 430 ευρώ.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και του κ. Παπανδρέου, παρά τις μεγαλόστομες δηλώσεις περί προστασίας της κοινωνίας, μείωση της ανεργίας, ενιαία και δίκαιη αντιμετώπιση όλων των πολιτών χωρίς κομματικές παρωπίδες, σπεύδει με το λυκαυγές της κυβερνητικής της θητείας να εκδιώξει, δια της μεθόδου της κατάργησης του θεσμού, 35000 εργαζόμενους επειδή δεν τους θεωρεί κομματικούς της φίλους, για να προσλάβει μετά από λίγο αυτούς που οι κομματάρχες τους θα τους υποδείξουν.
Δυστυχώς κοινωνική αναλγησία και κομματισμός έκαναν δυναμική παρουσία από τον πρώτο μήνα του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση.
Δεν αντιλήφθηκαν όμως ότι δεν είναι πλέον η εποχή του 1980 ή και του 1990 όταν οι εργαζόμενοι, οι πολίτες γενικότερα, έσπευδαν φοβισμένοι να υποκύψουν στις ανομίες και τις κοινωνικές τους αναλγησίες. ΝΑ ΞΕΡΟΥΝ ΟΤΙ θα εισπράξουν τις υψηλότερες των αντιδράσεων, από τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών.
Η ΔΑΚΕ, χωρίς ενδοιασμούς και υπεκφυγές, χωρίς ωφελιμιστικούς λόγους ή ιδιοτελείς στόχους, δηλώνει καθαρά και δυνατά ότι όπως έπραξε και το 2004 συνεχίζει να πράττει μέχρι τώρα το ίδιο. Πρωταγωνιστικά ζήτησε τότε να μονιμοποιηθούν ή αν αυτό βρίσκει συνταγματικά κωλύματα, να μετατραπούν σε αορίστου χρόνου όλες οι συμβάσεις στο δημόσιο που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
Όπως και τότε δεν σκεφθήκαμε ποιας πολιτικής επιλογής είναι ο κάθε εργαζόμενος, το ίδιο κάνουμε και τώρα.
Δηλώνουμε επίσης ότι θα είμαστε παρόντες σε όλες τις δυναμικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων με stage και αυτό καλούμε να πράξουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις της Ελληνικής Βουλής.
Θυμίζουμε στον κ. Πρωθυπουργό:
Το 2004 κατέθεσε σχέδιο νόμου για ανάλογη περίπτωση που λέει συγκεκριμένα: «οι διατάξεις του παρόντος εφαρμόζονται και στο προσωπικό που προσελήφθη και απασχολήθηκε με σχέση κατάρτισης στο Δημόσιο Τομέα είτε μέσω του ΟΑΕΔ , είτε μέσω της εταιρείας «Επαγγελματική Κατάρτιση Α.Ε»…… Η κατάταξη του προσωπικού αυτού σε θέσεις εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου γίνεται σε κάθε περίπτωση στον οικείο φορέα όπου το προσωπικό αυτό παρείχε την εργασία».
Θυμίζουμε ακόμα ότι επί κυβέρνησης Σημίτη 2 φορές (ν.2738/1999 άρθρο 30 και ν.2839/2000 άρθρο 11) αποφασίσθηκε η μονιμοποίηση των συμβάσεων των τότε εργαζομένων που είχαν προσληφθεί σε προγράμματα επιμόρφωσης (stage).
Άραγε τώρα γιατί, όχι μόνο δεν μετατρέπονται οι συμβάσεις είτε σε μόνιμες είτε σε αορίστου χρόνου αλλά οι εργαζόμενοι εκδιώκονται και οδηγούνται στην ανεργία;
Απαντήστε κ. Πρωθυπουργέ πότε μας είπατε την αλήθεια και βεβαίως ποιο είναι το δίκαιο και το νόμιμο, γιατί και τα δυο δεν μπορούν να είναι αλήθεια – νόμιμα -δίκαια.
Από την ΔΑΚΕ – ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ
