Ανακοινώθηκε χθες 26/03/2009 η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) κατά της Ελληνικής Δημοκρατίας με θέμα: «Παράβαση κράτους – μέλους – κοινωνική πολιτική – άρθρο 141 ΕΚ – ισότητα αμοιβών μεταξύ ανδρών και γυναικών εργαζομένων – εθνικό σύστημα πολιτικών και στρατιωτικών συντάξεων – διαφορετική μεταχείριση ως προς την ηλικία συνταξιοδοτήσεως και την ελάχιστη προαπαιτούμενη υπηρεσία – δικαιολογητικός λόγος – δεν υφίσταται».
Υπόθεση C 559/07 Απόφαση :
1.- Η Ελληνική Δημοκρατία, διατηρώντας σε ισχύ τις διατάξεις που προβλέπουν διαφορετική μεταχείριση μεταξύ ανδρών και γυναικών εργαζομένων ως προς την ηλικία συνταξιοδοτήσεως και την ελάχιστη προαπαιτούμενη υπηρεσία βάσει του Ελληνικού Κώδικα πολιτικών και στρατιωτικών συντάξεων, που θεσπίστηκε με το Προεδρικό Διάταγμα 166/2000, της 3ης Ιουλίου 2000, ως αυτό είχε κατά τον κρίσιμο χρόνο των πραγματικών περιστατικών της υπό κρίση υποθέσεως, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 141 Ε.Κ.
2.- Καταδικάζει την Ελληνική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.
Απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου (τμήμα έκτο) την 28η Οκτωβρίου 1999 κατά της Ελληνικής Δημοκρατίας
-Υπόθεση C 187/98 με θέμα:
«Παράβαση κράτους μέλους – άρθρο 119 της Συνθήκης Ε.Κ. (τα άρθρα 117 έως 120 της Συνθήκης Ε.Κ. αντικαταστάθηκαν από τα άρθρα 136 Ε.Κ. έως 113 Ε.Κ.).
Οδηγίες 75/117/ΕΟΚ και 79/7/ΕΟΚ, ισότητα αμοιβών μεταξύ εργαζομένων ανδρών και γυναικών – επιδόματα οικογενειακών βαρών και γάμου – συντάξεις γήρατος – υπολογισμός – μη αναδρομή κατάργηση των προϋποθέσεων που δημιουργούν δυσμενείς διακρίσεις».
Απόφαση :
1.- Η Ελληνική Δημοκρατία, μη καταργώντας αναδρομικώς από την ημερομηνία ενάρξεως της ισχύος στην Ελλάδα των άρθρων 119 της Συνθήκης Ε.Κ. (τα άρθρα 117 έως 120 της Συνθήκης Ε.Κ. αντικαταστάθηκαν από τα άρθρα 136 Ε.Κ. έως 143 Ε.Κ./ 3 της οδηγίας 75/117/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 10ης Φεβρουαρίου 1975, περί προσεγγίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών που αφορούν την εφαρμογή της αρχής της ισότητας των αμοιβών μεταξύ εργαζομένων ανδρών και γυναικών, και 4, παράγραφος 1, της οδηγίας 79/7/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 19ης Δεκεμβρίου 1978, περί της προοδευτικής εφαρμογής της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως μεταξύ ανδρών και γυναικών σε θέματα κοινωνικής ασφαλίσεως, ρυθμίσεις οι οποίες, όσον αφορά τη χορήγηση στους μισθωτούς επιδομάτων οικογενειακών βαρών ή επιδόματος γάμου, τα οποία λαμβάνονται υπόψη, για τον καθορισμό του ύψους των συντάξιμων αποδοχών, θέτουν για τις έγγαμες εργαζόμενες ειδικές προϋποθέσεις που δεν θέτουν για τους άρρενες εγγάμους εργαζομένους, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τις πιο πάνω διατάξεις του κοινοτικού δικαίου.
2.- Καταδικάζει την Ελληνική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.
Στο σκεπτικό και των δύο αποφάσεων αναφέρεται ακριβώς το ίδιο κείμενο ως εξής :
«Κατά το άρθρο 69, παράγραφος 2, του κανονισμού διαδικασίας, ο ηττηθείς διάδικος (Ελληνική Δημοκρατία) καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα εφόσον υπάρχει σχετικό αίτημα του νικήσαντος διαδίκου.
Δεδομένου ότι η Επιτροπή ζήτησε την καταδίκη της Ελληνικής Δημοκρατίας και η τελευταία ηττήθηκε, πρέπει να καταδικαστεί στα δικαστικά έξοδα.
Από τις δύο παραπάνω αποφάσεις φαίνεται καθαρά ότι η χώρα μας παραπέμφθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για θέματα που αφορούν την αρχή της ίσης μεταχείρισης μεταξύ εργαζομένων ανδρών και γυναικών στην κοινωνική ασφάλιση, τις αμοιβές, τις συντάξεις κλπ.»
Και τις δύο φορές η απόφαση του Δικαστηρίου ήταν καταδικαστική για τη χώρα μας.
Στην απόφαση του 1999 ήταν άλλη Κυβέρνηση που φρόντισε επιμελώς να αποσιωπηθεί το θέμα με τις ηγεσίες των συνδικάτων – που προφανώς γνώριζαν - να συνεισφέρουν στην απόκρυψη.
Στην τωρινή απόφαση 2009, ακόμη και αυτοί που διαχειρίστηκαν και έχασαν την πρώτη απόφαση πήραν θέση κατήγορου και τιμωρού δηλώνοντας έκπληκτοι και προδομένοι!!!
Όσο για τους συναδέλφους στις ηγεσίες των παρατάξεων, επικεντρώνουν την οργή τους, καταφανέστατα για ωφελιμιστικούς, κομματικούς και παραταξιακούς σκοπούς και όχι για το πώς πρέπει να αντιμετωπίσουμε όσα υπάρχει δυνατότητα και πως θα διαχειριστούμε τα υπόλοιπα με τις λιγότερο δυσμενείς συνέπειες.
Προτείνουμε :
Να καλέσουμε τους αρμόδιους Υπουργούς σε συνεννόηση και συνεργασία προκειμένου να διασφαλίσουμε τα παρακάτω:
i. Να αφήσουμε όσες ρυθμίσεις περισσότερες μπορούμε έξω από την προσαρμογή στην απόφαση του Δικαστηρίου.
ii. Όσες περιπτώσεις υποχρεωτικά ενταχθούν στα πλαίσια της δικαστικής απόφασης να απαιτήσουμε την προσαρμογή τους σε βάθος χρόνου. Τουλάχιστον μετά το 2013.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση όσες έχουν ισχυρό κοινωνικό περιεχόμενο να παραμείνουν ευνοϊκές με τη δυνατότητα της χρησιμοποίησής τους και από τους άνδρες.
iii. Όσες συναδέλφισσες έχουν κατοχυρώσει δικαίωμα συνταξιοδότησης, να μπορούν να το χρησιμοποιήσουν οποτεδήποτε αυτές αποφασίσουν με ρητή νομοθετική δέσμευση, ότι δεν πρόκειται να ανατραπεί ποτέ αυτό τους το κατοχυρωμένο δικαίωμα, εξάλλου η ελληνική δικαιοσύνη έχει αποφανθεί επ’ αυτού και μάλιστα έχει χαρακτηρίσει αντισυνταγματική οποιαδήποτε νεότερη ρύθμιση νομοθετική επιχειρήσει να ανατρέψει κατοχυρωμένο δικαίωμα για σύνταξη.
Πιστεύουμε ότι σ’ αυτή τη δύσκολη περίοδο με την οικονομική κρίση να έχει επηρεάσει επικίνδυνα και τα ασφαλιστικά συστήματα όλων των χωρών η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και γενικότερα η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να κάνει αποδεκτά τα παραπάνω αιτήματα.
ΠΗΓΗ: ΔΑΚΕ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ
