Η αποκάλυψη των "New York Times" για τη συμμετοχή της Goldman Sachs στην προσπάθεια της κυβέρνησης Σημίτη να κρύψει το 2001 ελλείμματα και χρέη ήταν γνωστή εδώ και αρκετό καιρό στην Ελλάδα.
Οι λογιστικές αλχημείες, τα μαγειρέματα δηλαδή στα μεγέθη του κρατικού προϋπολογισμού, ήταν ένα από τα βασικά εργαλεία που χρησιμοποιούσε το οικονομικό επιτελείο των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Το 2001 ο κ. Σημίτης μέσω ενός ομολόγου που βασιζόταν σε πολύπλοκες συναλλαγματικές εξισώσεις έκρυψε από τα λογιστικά βιβλία του κράτους το 2,5% του ΑΕΠ.
Αυτό έγινε γνωστό στα μέσα του 2004 όταν θα ξεκινούσαν οι πληρωμές των δόσεων στον αμερικανικό χρηματοπιστωτικό κολοσσό και έγινε επαναδιαπραγμάτευση των όρων.
Το θέμα επανήλθε στην επικαιρότητα τώρα, καθώς όλα τα διεθνή μέσα ενημέρωσης ξεσκονίζουν τις ειδήσεις που αφορούν την οικονομία της χώρας μας προκειμένου να εντοπίσουν τις διαστάσεις του "ελληνικού προβλήματος".
Οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι μεγάλες.
Οχι γιατί το κόλπο ξεκίνησε επί ΠΑΣΟΚ αλλά διότι η κυβέρνηση θέλησε να παίξει κομματικά παιχνίδια. Το οικονομικό επιτελείο κατηγόρησε τη Νέα Δημοκρατία για αλλοίωση των στατιστικών στοιχείων του Προϋπολογισμού του 2009 αλλά θέλησε να περάσει στη λήθη τις αλχημείες της περιόδου Σημίτη.
Ερωτηματικά προκαλεί και το γεγονός πώς η Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων που συγκροτήθηκε με εντολή του υπουργού Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου για τον εντοπισμό κρυφών χρεών του Δημοσίου ...δεν εντόπισε το κόλπο με την Goldman Sachs.
Η κυβέρνηση έπαιξε με τη φωτιά και κάηκε.
Φούσκωσε το έλλειμμα του 2009 ακυρώνοντας σειρά εισπρακτικών ρυθμίσεων και εξοφλώντας το σύνολο των προμηθευτών του Δημοσίου, αλλά αντί να εισπράξει το "μπράβο" της Ευρώπης, όπως περίμενε, άνοιξε τον ασκό του Αιόλου για λήψη επώδυνων μέτρων.
ΠΗΓΗ: gianniotis
